☆ :. Treasure .: ☆ # 2

continue #2

ผ่านวันนั้นไปนอนหลับด้วยความสุขสบาย รู้สึกดีใจที่เค้ามาถึงเมืองไทยโดยปลอดภัย เครื่องลงตอน 4 ทุ่มครึ่ง คิดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงคงจะเจอกันแล้ว ตื่นเต้นเหมือนกันนะ

มาถึงตอนเช้า โดนปลุกแต่เช้าด้วยความเซ็ง (ปกติเรานอนตื่นสายมากก) ตามกับเด็กๆมันน่าเบื่อแบบนี้เอง นะเราขี้เกียจฟังเค้าบ่นบวกกับเราร้อนน่ะไม่ชอบแดด เลยชิ่งไปหลบร่มข้างๆโรงแรม ความใสของกระจกนั่นเองทำให้เรามองไปข้างใน ... เราเห็นคนๆนั้นเลย เค้าเด่นสง่ามากดูดีมากๆกับชุดกึ่งสูทสีดำเสื้อกล้ามสีขาวข้างใน หุ่นเพอร์เฟคผมสีดำใส่แว่นกันแดด ตัวสูงสง่ามากข้างๆมีคู่ของเค้ามาด้วย ผมสีทองหน้าตาสวยงามเช่นเดิม (แต่โทรมกว่า 2 ครั้งแรกที่เห็น) กี้ตัวเตี้ยกว่าเยอะ ที่น่าแปลกใจมากๆคือ เห็นเค้าเป็นศูนย์กลางเลย ทั้งๆที่ไม่รู้เลยนะว่าคนไหนคือ อิมาอิ ซึบาสะ แต่ตาเรากลับไปโฟกัสที่คนๆนั้น แล้วก็ใช่ เค้าจริงๆด้วย ตอนนั้นเราก็ .. ช็อคค่ะ (อันนี้ขออภัยนะนู๋บะ ..) คือว่าตัวจริงดูดีกว่าในรูปมากๆๆๆ เหมือนคนละคนกัน .. นั่นล่ะคือครั้งแรกในชีวิตที่เราเห็นเค้า

วันนั้นเข้าโหมดความสุขทั้งวัน เหมือนฝันไป ครั้งแรกที่เห็นห่างกัน 3 เมตร มีกระจกกั้นกลาง อืม.. โดนน้องๆที่ตามด่าอีกหาว่าหลบไปไหนทำให้เค้าตามกันไม่ทัน .. แต่เราน่ะสบายใจมากเลยไม่สนอะไรแล้วล่ะก็ตามๆเค้าไป ขี้เกียจขัดกับเด็กๆแต่ก็ไม่เห็นเจออะไรเลยทั้งวันจนกระทั่งเย็น คืนนั้นมีงานเลี้ยงริมแม่น้ำ เราก็สามารถเข้าไปเกาะกระจกได้ (ด้วยพนักงานคิดว่าเป็นชาวต่างชาติอ่ะนะ) แว้บแรกที่มองเข้าไปในงานนั่น เห็นอีกแล้ว เสื้อกล้ามสีขาว กำลังเดินย้ายไปนั่งโต๊ะอื่น เราก็เดินตามไปนะ เกาะกระจกดูอ่ะ (อายชะมัดเลยง่ะ ในชีวิตไม่เคยทำอะไรที่น่าอายขนาดนี้) ยืนอยู่คนเดียวอีกต่างหาก เลยเห็นชัด ท่าทางเธอยิ้มและหัวเราะอย่างมีความสุข (ท่าทางตอนนั้นเมาได้ที่เลยล่ะ) ยกเบียร์ดื่มไปหลายแก้วเลยนะ เราแปลกใจอยู่ว่าทำไมเธอนั่งแยกโต๊ะกับกี้ แต่กี้ไม่ยิ้มเท่าไหร่ท่าทางตึงๆอ่ะ เราก็มาเกาะดูเค้าต่อ เอ่อ..ไม่รู้เธอเห็นเปล่าอ่ะนะ แต่ยิ้มๆ เค้าทำท่าอายๆแบบว่าคงไม่อยากให้ใครแอบดูอ่ะ เราก็อายนะที่แอบดู ดีนะที่มันห่างกันประมาณ 10 เมตร ได้แต่หวังว่าคงไม่เห็นหน้าเรา (อย่างน้อยเธอก็สายตาสั้นอ่ะนะ) ดูอยู่พอควรน้องคนเดิมลากไป เฮ้อ..กำลังเพลินง่ะ ช่างเหอะท้ายที่สุดก็แยกกันไปนอน สรุปวันนั้นเห็น 2 ครั้ง ฝันดีเช่นเคยสุขใจมากๆ

เช้าวันต่อมาเซ็งพฤติกรรมการปลุกตอนเช้าของน้องมาก เราจะตื่น 9-10 โมง แต่นี่มาปลุกซะ 7 โมง บ้าไปแล้ว เราก็แอบงีบต่อดิ แอร์เย็นๆ คิดว่าซึบะคงไม่ตื่นเช้าไปกว่าเราเท่าไหร่หรอก ท่าทางเมื่อคืนดื่มไปพอควร คอยิ่งอ่อนด้วยนะ วันนี้มีคอนเรายิ่งอยากนอนให้มากๆ เพราะจะเก็บแรงไปแดนซ์ อืมโดนลากมาข้างล่างตั้งแต่ 9 โมง นอนไม่พอเซ็งมาก เอาเถอะวันนี้คิดว่าในคอนเจอชัวร์ ฮ่าๆๆ หลังจากผ่านเหตุการณ์ชุลมุลวุ่นวายซักพัก การ์ดก็กักแฟนๆออกไปนอก รร. เราก็ออกไปแป๊ปนะ แต่ก็กลับเข้ามาที่ล็อบบี้เช่นเดิม เนื่องจากพนักงานเห็นเราเป็นแขกแล้วก็ไม่ค่อยพูดไทยอ่ะ มาอยู่ในล็อบบี้ได้ในขณะที่คนอื่นอยู่ข้างนอก ซักพักเธอเดินมากับกี้ คราวนี้เสื้อสีเทากะกางเกงทหารอ่ะ เอ่อ.. ตอนนั้นรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปเรียก ทัคกี้ๆ กี้หันมายิ้มให้น่ารักมาก ต่อจากนั้นเราเรียก ซือบาส่าๆ (ต้องเสียงแบบนี้นะ) อ๊ากกก หันมายิ้มจริงๆด้วยหันมาต่อจากกี้อ่ะ อ่า..บ้าไปแล้วตอนนั้น เรียก 2 ครั้งก็หันมาทั้งสองครั้งเลย ของที่จะให้ก็ไม่ได้ยื่นให้ เพราะว่า ช็อคค่ะช็อค นี่คือครั้งที่ 3 ห่างกัน ครึ่งเมตร เดินตามไปเกาะที่กระจกโรงแรม รถจอดตรงนั้นพอดีเราอยู่ด้านในกระจกใสมากด้วยซึบะไปนั่งอีกฟาก แอบเศร้าน่ะ แต่กี้อยู่ตรงเราพอดีค้าทำมือท่าไอลัฟยูน่ะ น่ารักมากๆๆ แล้วกี้ก็ทักแฟนๆข้างรถ ส่วนเราขยับไปข้างๆอีก คราวนี้ตรงกับคาเมะ (หุหุ คนนี้น้องหมีจอง) คาเมะน่ารักนะ โบกมือให้แล้วก็ส่งยิ้มหวานมาอีก เราก็เลยรู้สึกเลยนะว่าทำไมเด็กคนนี้แฟนๆเค้าถึงได้เยอะจัง นิสัยน่ารักมาก ..

ตอนนี้ก็เตรียมตัวเข้าไปดูคอนทะเลาะกับน้องๆที่ตามเช่นเคยแต่เราไม่สนอีก เนื่องจากเราอารมณ์ดีมากได้เวลาคอนแล้ว วันนั้นเราลากน้องหมีน้องสาและน้องๆไปด้วยกลุ่มใหญ่พอควร เราก็ว่าไหนๆมันก็คอนสไตล์การแต่งตัวเราก็ไม่ค่อยเหมือนใครอ่ะนะ แต่ที่แน่ๆคอนทัคกี้ซึบะทั้งที เฟอร์กับแทททูนี่พลาดไม่ได้ค่ะ เราเลือกสีฟ้า (อายก็อายนะแต่เพื่อคอนโว้ย..ไม่มีคนรู้จักเราอยู่แล้ว) แทททูมือข้างซ้ายอักษรซึบาสะ ข้างขวาอักษรทาคิ ที่ต้นแขนซ้านนี่ดาวอีกแผงนึง แล้วพัดกี้บะอย่างละอัน (มั่นมาก..ลืมแก่ชั่วคราว)อืม เข้าในคอนที่นั่งไม่ค่อยดีอ่ะ ชั้น 1 นะแต่ที่นั่งเราน่ะห่างเวทีมาก ..

พอคอนเริ่มขึ้น เราก็ทนฟังคนไทยร้องไปตั้งนาน ในที่สุดเธอทั้งสองก็ออกมา ..น้องหมีโทษทีนะที่พี่วิ่งเร็วไปนิด 5 5 5 เรื่องแบบนี้ มาปีนๆเก้าอี้อยู่แถวกลางๆได้แป๊ป ซักพัก ไม่ไหวแล้วโว้ย .. ไปหน้าเวทีดีก่า แต่มาคิดดูอีกแป๊ปกี้คงไปโผล่ข้างหลังเราเลยวิ่งไปดักกี้ อืม..มาจริงๆได้โชว์พัดให้กี้ดูด้วยล่ะ กี้ก็ยิ้มเหมือนเดิมยิ้มตลอดอ่ะขานี้ ตอนนี้ต้องรีบกลับไปด้านหน้าเวที มาเกือบหน้าเวทีแล้ว แฟนๆแน่นมาก แฟนคัตตุนทั้งนั้น เกือบตายอึดอัดมาก ..เกือบโดนเหยียบตายอ่ะ (แต่ความที่เราทนเห็นคู่นี้ไกลๆไม่ได้อีกแล้ว) ความโชดดีบังเกิด ก็ตอนที่คัตตุนต้องไปเต้นข้างๆเวทีนั่นล่ะ แฟนๆเค้าวิ่งตามไปด้วย อยู่ดีหน้าเวทีว่างค่ะ เราเสียบทันทีไม่พลาดเกาะอยู่ที่รั้วที่เค้ากั้นเลยหน้าเวทีที่รอคอย ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าใครจะเดินมาตรงนั้น (ส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีคนมาหรอก คู่นั้นเค้าก็อยู่ตรงเวทีกลางมากกว่า) เพลง Sora no Screen ในที่สุดก็ได้ใช้ผ้าผืนนั้น ฮ่าๆๆ แกว่งด้วยความเมามัน อืม..Jin มาเล่นด้วยอ่ะ คงเห็นผ้านั่นเค้าชี้มาแล้วทำท่าแกว่งเป็นจังหวะให้เรา เราก็ยิ้มให้นะ แต่โชว์พัดซึบะ เราชี้ๆที่พัด แล้วบอกว่าเรามาเชียร์เค้า จินก็น่ารักอีกนะพยักหน้าให้ยังคงแกว่งต่อตามจังหวะ กำลังมันอ่ะนะ พอจบเพลงแล้วอืมต่อด้วยเพลงอะไรลืม .. มาถึงทีเด็ดค่ะ เพลงที่เรารอคอยมานาน Epilogue เราอยากเห็นกี้กับบะร้องเพลงนี้ที่ไทย แต่เราอยากดูซึบะใกล้ๆ เหมือนฝันอีกครั้ง ตรงหน้าเราเลย อิมาอิ ซึบาสะ ช็อคอีกรอบ อันนี้มันคือเป็นแบบที่ฝันไว้เลย ตรงหน้าจริงๆไม่มีมุมเฉียงแม้แต่น้อย (โชคดีที่ซึบะยืนปีกซ้าย) ชุดขาวดีไซน์แปลกนั่น ตรงหน้าเราเลยห่างกันประมาณ 3-5 เมตร ไม่เกินนี้ ชัดมากภาพนั้นไม่เคยลืมเลย เราเห็นเค้าน้ำตาซึมๆด้วย แบบว่าเรามองแบบเหมือนรู้สึกว่ามีเราสองคนไม่มีอะไรรอบข้างเลย เราร้องเพลงนี้ไปก็น้ำตาซึมๆเหมือนซึบะนั่นล่ะ เค้าหลับตาร้องเพลง ท่อนภาษาไทยนี่ตั้งใจมาก เราประทับใจสุดขีด

พักหายใจอีกรอบ .. คอนยังไม่จบ มีเพลงเร็วต่ออีกแป๊บลืมชื่ออ่ะนะ จังหวะนึงที่ซึบะผ่านมา เค้าเห็นพัดเค้าแล้วก็ชี้มา แล้วก็ส่ายสะโพก โอ๊ยย..ตายค่ะตายสนิท อันนี้บ้าไปเลย ส่ายถึงใจมากกก เรานี่แทบบ้าอย่างแรง อยากเห็นของจริงมานาน ไม่คิดว่าจะโชคดีขนาดนี้ .. เลือดหมดตัวตายไปแล้วง่ะ .. หลังจากนั้นจบเพลงกี้ก็มาเข้าเวทีด้านที่เรายืนอีก เช่นเดิม กี้ชัดมาก น่ารักสวยเหมือนเดิม รออังกอร์ซักพักแล้วกี้บะก็ออกมาอีกรอบ แต่คราวนี้เศร้าเลย เค้าไปเวทีกลางอีกแล้วอ่ะ เราเลยไม่ค่อยเห็นอะไร แต่คัตตุนเราน่ะเห็นเต็มตาทุกคนเลย เราน่ะหวังแค่ Epilogue เพลงเดียว แล้วก็สมหวังแล้วด้วย และแล้วคอนก็จบลง เอมิก็วิญญานหลุดลอยไปกะสะโพกนั่น 5 5 5 ..

เลิกคอนก็ทะเลาะกับน้องที่ตามด้วยเช่นเดิม เราเลยขอแยกกลับน่ะน้องเค้าจะอยู่รอจูเนียร์แต่เราต้องส่งเพื่อนญี่ปุ่นที่สนามบิน แล้วต้องไปส่งน้องหมีอีก ของที่เตรียมไว้เราก็ไม่ได้ให้กี้บะแต่เราฝากเพื่อน 2 คนนั้นเอากลับไปให้กี้บะที่ญี่ปุ่น ไม่รู้พวกเค้าจะได้กันมั้ย ร่ำลากันสักพักเราก็ไปส่งน้องหมีที่บ้าน อารมณ์ค้างค่ะมึนทั้งคู่ เพ้อกันไปเลย มารู้ตัวอีกทีเพื่อนญี่ปุ่นเค้าลืมขนมไว้ที่เรา ไอ้เราก็กลัวอ้วนอะนะ แซวๆกะไอ้หมีว่าเดี๋ยวชั้นจะเอาไปให้ซึบะกิน ไม่อยากกินเองกลัวอ้วนน่ะ (เอ่อ..ขอโทษอีกทีนะนู๋บะ) เราขอตัวกลับน้องคนเดิมที่ทะเลาะกันก็โทรมาถามว่าพี่จะมามั้ยเค้ายังไม่กลับกัน ตอนนั้นมัน 5 ทุ่มแล้วนะ เราโครตง่วงเลยก็บอกน้องเค้าไปว่าเราจะกลับโรงแรม พอถึงก็เห็นคนเต็มโรงแรมเลย เราง่วงมากเลยขึ้นห้องว่าจะนอนแล้ว แต่ถุงขนมนี่ล่ะ เห็นกระดาษกับดินสอที่ใต้โคมไฟเลยหยิบมาเขียน Thank you for concert today. Your concert so great !! I like so much !! ลงชื่อแล้วแจกเวบให้ค่ะมั่นมากทั้งที่เวบยังไม่ได้ทำ เอ.. นึกไงไม่รู้เขียนนะ ตอนนั้นล้างหน้าล้างตาเสร็จก็ลงมาที่ล็อบบี้พร้อมถุงขนมนั่น เอ่อ.. คนหายไปไหนหมดอ่ะ เค้าโดนกันไปที่ชั้น 2 กันหมดไงล่ะ

เราเดินผ่านหน้าลิฟท์มาการ์ดก็มองแต่ไม่สนใจเท่าไหร่ เราเลยนั่งแถวโซฟาเยื้องๆลิฟท์นั่นล่ะ ไม่ถึง 5 นาทีดีเลย ช็อคอีกรอบค่ะ อิมาอิ ซึบาสะ เดินตรงมา ..เอ่อ..ลุกโดยอัตโนมัติค่ะ (ตอนนั้นหัวชามาก ช็อคงัย) เราเรียกชื่อเค้า เธอหันมายิ้มให้พร้อมรับถุงขนมนั่นพร้อมกับพูดว่า どうもどうも แต่ไม่จบแค่นั้นซึบะจับมือเราเดินไปด้วยนี่ดิ เค้าเห็นแทททูรูปดาวที่แขนเราแอบอมยิ้มเล็กน้อย หน้าใสมากๆ เป็นสีชมพูเลยล่ะ สบตาอีกครั้งแล้วอมยิ้มต่างคนต่างอายก้มหน้า แต่ไม่ยอมปล่อยมือ ใกล้มากอันนี้เดินไปด้วยกันเลย อบอุ่นมากความรู้สึกนั้น อบอุ่นที่สุด มันบอกไม่ถูกนะแต่รู้สึกดีมากๆ รู้สึกตัวอีกทีเหมือนสต๊าฟญี่ปุ่นพูดอะไรซักอย่างเค้าเลยปล่อย เรางี้อายแทบขุดดินอยู่ใจเต้นแรงมากเลยอ่ะ เบลอๆเกือบเหยียบเท้าคนๆนึง พอหันมาหน้าแทบชนกัน ยิ้มเต็มลูกตาเลย ทัคกี้นั่นเอง เค้าเดินตามซึบะมา เอ่อ..ตัวเล็กมาก ใกล้มากแล้วหยุดยิ้มให้ทำไมนี่ หรือว่าเห็นตอนที่เดินจับมือกัน .. ไม่อยากคิด แต่รอยยิ้มกี้เต็มตามาก .. ผ่านไป เรามานั่งช็อคต่อที่โซฟา หลังจากนั้นไม่นานวงคัตตุนตามมาทั้งวง เราก็โบกมือให้เค้า ที่งงน่ะคือทั้ง 6 คนนั่นมาหยุดโบกไม้โบกมือให้เรา งงจริงๆ ตรงนั้นมันไม่มีใครแล้วนี่หว่า อืม ..ได้แต่คิดว่าวงนี้ก็น่ารักดีนะยิ้มน่ารักทุกคนเลย เค้าอาจคิดว่าเราเป็นคนต่างชาติ อายุอย่างเรามันคงดูไม่เหมือนมาตามดาราอ่ะนะ แล้วเค้าก็เดินขึ้นลิฟท์กันไปหมด ยังคงช็อค

ในที่สุดเราก็ได้ให้ของกับมือ ซึบาสะ เอ่อ..คืนนั้นเธออัพได ..อยากบ้า อายมากเวบไม่ได้ทำมันมีแค่โครงเวบห่วยๆ ยิ่งคิดยิ่งอยากแทรกแผ่นดินหนี สรุปว่าโครตอายเลย แจกไปกับมือแล้วเค้าก็ไปเล่นเน็ทเพื่ออัพไดเค้า.. โหมดอาย